Dyrektor żegna się z Muzeum Regionalnym w Lubaniu świętując jubileusz 50 lat istnienia. Złota dekada Tekieli kończy się pasmem sukcesów
Muzeum Regionalne w Lubaniu obchodziło swoje 50-lecie w trzech częściach. Ostatnią, na koniec roku, była jednocześnie pożegnaniem architekta ostatnich sukcesów — dra Łukasza Tekieli. Zanim powita następcę, podobnie jak podczas pierwszej części obchodów złotego jubileuszu — tak i na koniec, tortową wisienką była najnowsza publikacja. Skupiła na kilkudziesięciu albumowych kartach dorobek artystyczny nietuzinkowego malarza lubańskiego — Ludwiga Danzigera.
Historia zatoczyła koło. Gdy w 1975 roku powoływano do życia muzeum w Lubaniu (pod nazwą Muzeum Osadnictwa Wojskowego w Lubaniu), nikt nie przypuszczał, że pół wieku później placówka stanie się jednym z najważniejszych ośrodków muzealnych na Dolnym Śląsku. Dzisiejsza kondycja muzeum to w ogromnej mierze zasługa ustępującego dyrektora, dr. Łukasza Tekieli. Przez ostatnie 13 lat nadał instytucji niespotykaną wcześniej dynamikę.
Wizjoner zmienił wojskową składnicę w mineralogiczny raj
Pod kierownictwem dr. Tekieli muzeum przestało być jedynie składnicą militarnego żelaza, a stało się żywym centrum kultury. Ślązak z urodzenia —Górnołużyczanin z wyboru sprawił, że lubański ratusz i Wieża Bracka zaczęły przyciągać uwagę Polaków i gości z Europy. Projekty badawcze placówki zyskały rangę ogólnopolską. To pod okiem 46-letniego doktora historii muzeum trzykrotnie stawało na podium prestiżowego konkursu Wydarzenia Muzealne Dolnego Śląska, w tym roku zdobywając pierwsze miejsce za opracowanie „Skarbu z Wyręby”.
Sam dyrektor, podsumowując swoją misję, podkreśla wagę wspólnoty:
„To dla nas gigantyczny zaszczyt. Projekt, który kapituła oceniła tak wysoko, angażował całą merytoryczną ekipę naszego muzeum. To był najważniejszy projekt badawczy w ciągu ostatnich 50 lat”.
„Malarz z Lubania” i festiwalowy blask
Pożegnanie dyrektora zbiegło się z promocją wyjątkowej publikacji pt. Ludwig Danziger. Malarz z Lubania. Książka, zespołowa praca lubańskich muzealników pod red. Ł. Tekieli i Beaty Tymińskiej, przywraca zbiorowej pamięci postać artysty, którego dzieła do niedawna znali nieliczni.
Aczkolwiek dorobek ostatnich lat w Lubaniu to znacznie więcej niż jedna książka. Muzeum Regionalne dziś jest marką samą w sobie. Sudecki Festiwal Minerałów — zwłaszcza VII edycja, pod wieloma względami najlepsza — przyciągał do miasta tysiące odwiedzających i setki kolekcjonerów z całej Europy. W ciągu 7 lat to wiele wystaw, świetne pikniki naukowe w Geostrefie i Astrostrefie, setki tysięcy zakupionych okazów mineralogicznych i sztuk biżuterii przez odwiedzających oraz rozgłos Lubania na kawał świata. Stała wystawa Minerały Sudetów Zachodnich zostawi w Lubaniu trwały ślad po tym wielkim sukcesie, choć sam festiwal z Lubaniem się pożegnał.
Sic transit gloria musei?
Odejście dr. Tekieli powinno skłonić do refleksji nad tym, jak bardzo zmieniła się lokalna instytucja. Dyrektor zostawia placówkę w doskonałej kondycji — nowoczesną i wdrażającą śmiałe programy z profesjonalną kadrą nie obawiającą się wyzwań. Entuzjastyczne opinie kwitujące jego pracę jako: „złoty okres”, „nowa dynamika”, „zawodowcy w każdym calu”, najlepiej świadczą o tym, jak postrzegany jest dorobek Muzeum i Tekieli.
Choć w jednym z lokalnych serwisów internetowych ukazało się zdanie burmistrza Lubania Grzegorza Wieczorka, iż decyzja dr Łukasza Tekieli jest jego osobistą sprawą i nie ma „podłoża politycznego”, to nie jest żadną tajemnicą, że aktualna administracja miejska nie potrafiła znaleźć wspólnego języka z dyrektorem. Brak dialogu przy organizacji SFM, brak jasnego stanowiska wobec lokalowych problemów placówki, rozbieżności co do wizji rozwoju Muzeum — to nie są „osobiste sprawy” dyrektora.
Lubańskie Muzeum Regionalne wchodzi w kolejne półwiecze z podniesioną głową, bogatym archiwum sukcesów i solidnym fundamentem. Czy jednak to jest początek nowego, świetlistego szlaku, czy raczej marazmu i późniejszego uwiądu aż do zaniku? Pokaże to nie tylko wybór nowej dyrekcji, ale też stosunek lubańskiej administracji wyrażony w kwotach budżetu i warunkach do działania.
Podsumowanie jubileuszowego roku
Publikacja i nauka: wydanie książki „Skarb z Wyręby na Górnych Łużycach” autorstwa Grzegorza Jaworskiego (finał 5-letniego projektu). Publikacja zdobyła I miejsce w Konkursie na Wydarzenie Muzealne Dolnego Śląska we Wrocławiu.
Wystawa: realizacja ekspozycji „Medalierstwo w Dolinie Kwisy”.
Wydarzenie: współorganizacja VII edycji Sudeckiego Festiwalu Minerałów (koszt: 79 tys. zł).
Konserwacja i renowacja: Współpraca z ASP w Krakowie przy konserwacji sarkofagu Johanna Wincklera (redukcja kosztów do 25 tys. zł) oraz rekonstrukcja brakującego kaduceusza przy wejściu do muzeum (wykonawca: Maciej Malczewski).
Działalność edukacyjna: organizacja odczytów, spotkań oraz zajęć regionalnych o Lubaniu dla grup dziecięcych.
