Dolnośląska perła: Gotycko-renesansowy ratusz w Lwówku Śląskim, przechodzi renowację zabytkowych wnętrz
Ratusz w Lwówku Śląskim — jeden z najpiękniejszych i najciekawszych obiektów architektury gotycko-renesansowej w Polsce.
Piękna, ciekawa bryła kryje jedyne w Polsce wnętrza ze sklepieniami żebrowymi w planie krzywolinijnym. Właśnie odzyskują należyty im blask. Trwają prace renowacyjne Sali Mieszczan i sieni ratusza.
„Jesteśmy w trakcie dość dużej inwestycji, ponieważ opiewa w sumie na około 400 tys. zł. Planujemy ją zakończyć do około połowy grudnia bieżącego roku”, cieszy się z remontu Dawid Kobiałka, Burmistrz Miasta i Gminy Lwówek Śląski.
„Skończyliśmy renowację posadzki piaskowej, a w sieni zrobimy remont płaskorzeźb oraz naszych sklepień wraz z tymi żebrami, które są perełką na Dolnym Śląsku”, dodaje lwówecki włodarz.
Lwówecki ratusz jest jednym z najpiękniejszych i największych w całej Polsce. Powstał na skutek rozbudowy w l. 1522-24 poprzedniego.
„To ostatnie tchnienie gotyku. Lwówek Śląski zamówił u górnołużyckiego architekta, awangardowego na ówczesne czasy, Wendela Roskopfa sklepienia żebrowe, siatki sklepień, których nie znajdziecie państwo nigdzie w Polsce”, nie kryje dumy z zabytku Arkadiusz Gutka z lwóweckiej Informacji Turystycznej.
„W tym roku skończy się remont ostatniej sali i te wszystkie trzy najważniejsze sale lwóweckim ratuszu, które były dawniej dostępne dla mieszczan, dla gości przyjeżdżających do Lwówka, by ich zachwycić kompozycją, dostaną nowe życie. W związku z planowanym, miejmy nadzieję już w najbliższej przyszłości, muzeum”, dodaje urzędnik.
Renowacja, jak każda wielowiekowych elementów architektonicznych, nie należy do prostych. Sklepienia żebrowe są bowiem
„Staramy się przywrócić dawny wygląd estetyczny. Pierwotnie były z czystego piaskowca. Na przestrzeni czasu były przeprowadzane różne konserwacje, różne artystyczne aranżacje, podczas których były stosowane farby krzemianowe. Tak wniknęły w strukturę kamienia, że nie jesteśmy w stanie ich usunąć. Zabarwiły ziarno piaskowca od środka. A jak mówi zasada konserwatorska: trzeba używać tych samych materiałów, które zostały użyte.
Używamy więc także farb krzemianowych i staramy się wszystko scalić, wyretuszować żeby wyglądało tak, jak warstwa pierwotna z piaskowca”, tłumaczy zawiłości renowacji wykonujący ją Łukasz Głowacki.
Lwówecki ratusz to nie tylko piękna architektura kilku sal, ale także zdobienia i wystrój. Renowacje przechodzą także wiekowe rzeźby.
„Najważniejszą płaskorzeźbą, którą możemy zobaczyć w sieni lwóweckiego ratusza jest ta przedstawiająca popiersie kierującego pracami budowlanymi mistrza Tomasza Lindenera z lwóweckiej rodziny kamieniarzy”, reklamuje kolejną lwówecką perełkę A. Gutka.
Wspomniany kamieniarz zrealizował projekt Wendela Roskopfa po mistrzowsku, więc zasłużył na wyróżnienie przez potomnych wyrzeźbionym wizerunkiem w honorowym miejscu.
Perła śląskiej architektury
Ratusz w Lwówku Śląskim to jeden z najcenniejszych zabytków architektury municypalnej na Śląsku, stanowiący harmonijne połączenie surowości gotyku z finezją renesansu. Usytuowany w sercu lwóweckiego rynku budynek, jest nie tylko reprezentacyjną siedzibą samorządu, ale także skarbnicą historii i ważną atrakcją turystyczną regionu.
Szczególne miejsce w historii zabytku zajmuje przebudowa z lat 1522-24, którą kierował wybitny niemiecki architekt Wendel Roskopf. Jako uczeń słynnego Benedykta Rieda, Roskopf zaszczepił na grunt śląski nowatorskie rozwiązania stylistyczne, łączące schyłkowy gotyk z rodzącym się renesansem. Jego wkładem są m.in. kunsztowne sklepienia sieciowe i cyrklowe w przyziemiu, nawiązujące do wzorców z praskich Hradczan, np. Sali Władysławowskiej.
Bryła ratusza, wzniesiona na planie wydłużonego prostokąta, zachwyca idealnymi proporcjami. Uwagę przykuwa zwłaszcza południowa fasada z renesansowym portalem i oknami zdobionymi motywami roślinnymi oraz maszkarami, a także charakterystyczne, geometryczne szczyty elewacji wschodniej i zachodniej. Całość dopełnia wysoka wieża z zegarem, z której codziennie w południe rozbrzmiewa hejnał.
Walory historyczne i turystyczne
Historia obiektu sięga połowy XIII wieku, kiedy to funkcjonował jako Dom Kupców. Przez stulecia gmach ewoluował – od średniowiecznej hali targowej, przez renesansową rezydencję miejską, aż po modernizację z początku XX wieku (1902-05) autorstwa Hansa Poelziga, który dodał m.in. handlowe podcienia i nową klatkę schodową. Mimo zniszczeń wojennych w 1945 roku, ratusz został starannie odbudowany w latach 50. XX wieku.
Dziś wnętrza ratusza są udostępnione dla turystów i mieszkańców. Oprócz Urzędu Stanu Cywilnego i biblioteki, mieści się tu Placówka Historyczno-Muzealna. Odwiedzający mogą podziwiać zabytkową sień, Salę Mieszczańską oraz unikalną kolekcję renesansowych i barokowych płyt nagrobnych, przeniesionych tu z dawnego kościoła franciszkanów. Na uwagę zasługują również detale, takie jak płaskorzeźba lwa z łacińską sentencją „Sprawiedliwy jak lew” czy loch głodowy i sala tortur, będące świadectwem dawnego wymiaru sprawiedliwości.
Lwówecki ratusz to obowiązkowy punkt na mapie turystycznej Dolnego Śląska, oferujący lekcję historii architektury zapisaną w kamieniu.
