W Karkonoszach i Górach Izerskich mamy 450 km tras rowerowych i prawie 100 km tras biegowych, które są znakowane przez Karkonoską Lokalną Organizację Turystyczną w porozumieniu ze Stowarzyszeniem Cyklistów ,,Szklarska Poręba na Dwóch Kółkach”.
Rowerzyści i narciarze biegowi chcą korzystać z oznakowanych tras, bo jak mówią jest to o wiele bezpieczniejsze. Dzięki tej inicjatywie nawet amatorzy sportu będą mogli odnaleźć w górach właściwą drogę.
Tras biegowych nie znakuje się w sposób ciągły, tylko tworzy się mapy i strzałki kierunkowe na punktach węzłowych. – tłumaczy Grzegorz Sokoliński, przewodniczący Karkonoskiej Lokalnej Organizacji Turystycznej – W tych miejscach, gdzie dobiegnie narciarz, musi on wiedzieć, którą trasę wybrać. Może zdarzyć się punkt, w którym 5 kierunków prowadzi do Szklarskiej Poręby, tylko każdy inną drogą i z inną odległością.
Co roku zanika nawet 8 % znaków z różnych przyczyn. Są to m.in. wycięte lub uszkodzone drzewa, a także akty wandalizmu. Dlatego też potrzebne są przeglądy i bieżące znakowanie. Natomiast co 5-6 lat trzeba gruntownie odświeżać wszystkie oznaczenia.
–W tym roku wystartowaliśmy w październiku ze znakowaniem tras. Oprócz samego fizycznego znakowania, będziemy stawiać 4 nowe stelaże do tablic map wielkoformatowych. Przybędzie także 100 słupków z mapami o wymiarach 70cmx1 m oraz strzałki kierunkowe – dodaje Sokoliński
Wykonywane prace uzgadniane są z Nadleśnictwem Szklarska Poręba i Świeradów Zdrój oraz z dyrekcją ochrony środowiska.
System znakowania szlaków w Polsce rozpoczął się już w 1874 w Towarzystwie Tatrzańskim. Zaczęto od poprawy dróg, ścieżek, budowy kładek i mostków na potokach. Później wykonywano ścieżki na najważniejsze przełęcze i szczyty, a następnie umieszczano drogowskazy. Trzy lata później Walery Eljasz oznakował ścieżkę z Zakopanego przez Polanę Waksmundzką i Psią Trawkę do Morskiego Oka i tak powstał pierwszy znakowany szlak turystyczny. Z roku na rok ich przybywało, tak samo jak sposobów znakowania. Dopiero w 1924 r. przyjęło się znakowanie szlaków, które używane jest do dzisiaj.
